Thuis 
Navigatie
Dracula. Frankenstein's monster. De onzichtbare man. De mummie.
En natuurlijk de wolfman.
Deze iconische horrorfiguren zijn in de loop van de tijd geëvolueerd en aangepast, en tarten enkelvoudige interpretaties terwijl het consequent angstaanjagend publiek in verschillende generaties. Onlangs hebben we een nieuwe Dracula (in Nosferatu -vorm) van Robert Eggers gezien, Guillermo del Toro is een moderne Frankenstein aan het maken, en nu biedt Writer-Director Leigh Whannell zijn unieke visie op The Wolf Man.
Maar hoe boeit een filmmaker als Whannell een modern publiek met nog een weerwolfverhaal, met name een gericht op de Wolf Man? Meer in het algemeen, zoals Whannell zelf opmerkt, hoe maken een van deze filmmakers deze klassieke monsters in de 21e eeuw beangstigend en herkenbaar?
Verzamel je zilver, bereid je wolfsbane voor, scherpen je inzet aan - en scherpen je vermogen aan om de symbolische diepten van Monster Lore te ontcijferen - omdat we de benadering van Whannell hebben besproken, de impact van klassieke monsterfilms op zijn werk op zijn werk verkennen, zijn strategie voor het revitaliseren van geliefde wezens zoals de Wolf Man in 2025, en uiteindelijk, waarom je zou moeten schelen.
Laatste artikelen
Nieuwste spellen
