Odkryty skrypt Dune Ridleya Scotta: fani nie byliby zadowoleni

„Bardzo łatwo byłoby zrobić zły film z wydm…” - Ridley Scott, South Bend Tribune, 1979

W tym tygodniu przypada 40. rocznica wydm Davida Lyncha, filmu, który pomimo rozczarowania kasą o wartości 40 milionów dolarów po wydaniu w 1984 r. Kultywował namiętny kult w ciągu ostatnich czterech dekad. Jego wyjątkowy styl stoi w wyraźnym kontraście z ostatnimi adaptacjami kultowej powieści Franka Herberta. Po odejściu Ridleya Scotta z projektu, znany filmowiec David Lynch wziął ster w maju 1981 roku, wkrótce po sukcesie Scotta z Blade Runner i Gladiator .

Dzięki starannym wysiłkom TD Nguyen, wcześniej niewidoczny 133-stronicowy październik 1980 r. Projekt opuszczonego wydm Ridleya Scotta, napisany przez Rudy'ego Wurlitzera, wychodzi z archiwów Coleman Luck w Wheaton College. Kiedy Scott dołączył do post- obcego , Frank Herbert stworzył już długi, dwuczęściowy scenariusz, który, choć wierny źródłu, został uznany za niewytłumaczalny. Scott, po rozważeniu niektórych scen ze scenariusza Herberta, zaciągnął Wurlitzera do kompleksowego przepisania. Ten projekt, przeznaczony jako pierwsza część sagi dwóch filmu, oferuje świeże spojrzenie na wszechświat wydm .

Rudy Wurlitzer, zastanawiając się nad tym procesem, stwierdził w magazynie Prevue w 1984 r., „Adaptacja wydm była jednym z najtrudniejszych prac, jakie kiedykolwiek wykonałem. Załamieniu go na zarys roboczy niż napisanie ostatecznego scenariusza. Wierzę, że zachowaliśmy ducha książki, ale w pewnym sensie rzadko ją wrażliśmy.”

Pomimo potencjału scenariusza, wiele czynników przyczyniło się do jego upadku, w tym emocjonalne walki Ridleya Scotta po śmierci jego brata Franka, nieporozumienia dotyczące filmowania lokalizacji, obawy budżetowe przekraczające 50 milionów dolarów oraz urok projektu Blade Runner . Executive Pictures Universal Pictures, Thom Mount, zauważył w książce arcydzieło w Disay - Duna Davida Lyncha : „Wersja scenariusza Rudy'ego nie otrzymała jednomyślnego, świecącego entuzjazmu”.

Czy adaptacja Wurlitzera była wadliwą filmową interpretacją rozległej narracji Herberta? A może było zbyt mroczne, gwałtowne i politycznie naładowane za główny hit studyjny? Zanurz się w naszą szczegółową analizę skryptów i sam zdecyduj.

Rudy Wurlitzer (w wieku 87 lat) i Ridley Scott zostali zwrócone do tego artykułu, ale odmówili komentarza.

Dziki odcień Pawła

Draft z października 1980 r. Rozpoczyna się sugestywną sekwencją snów z upalonymi pustyniami i apokaliptycznymi armiami, przygotowując scenę dla złowieszczego przeznaczenia Paula Atreida. Wizualny styl Scotta jest widoczny w opisach takich jak „Ptaki i owady stają się wirującą histerią ruchu”, pokazując jego zdolność do tworzenia fascynujących zdjęć filmowych.

Scott podkreślił współpracę ze swoimi pisarzami, stwierdzając w całkowitym filmie : „Zrobiliśmy bardzo dobre podejście do wydm , ponieważ wczesne dni pracowałem bardzo, bardzo ściśle z pisarzem. Zawsze galmowałem wygląd filmu na tym, co on lub ona pisał”.

W tej wersji Paul jest przedstawiany jako 7-latek o długich blond włosach, przechodząc test wielebnego matki z „pudełkiem”. Jego recytacja litanii przeciwko strachowi jest przedział z Jessią, podkreślając ich więź psychiczną. Wczesna asertywność Pawła jest podkreślona, ​​ponieważ używa głosu do odzyskania miecza i prawie zabija Duncana Idaho w teście czujności.

Stephen Scarlata, producent filmu dokumentalnego Jodorowsky'ego , zauważył: „Wersja Paula Rudy'ego Wurlitzera jest o wiele bardziej asertywna. Aktywnie przejmuje kontrolę. Widzimy nawet błyskawice jego wzrostu od 7 do 21 lat, gdzie jego nieustępliwe trening prowadzi go do przewyższenia Duncana Idaho Gurney, tylko po to, by zdać sobie sprawę, że ta luka sprawia, że ​​odczuwamy większy strach i troskę, zwłaszcza gdy Paul i Jessica są zmuszeni do ucieczki ”.

Gdy Paul dojrzewa do 21-letniego mistrza szermierza, Duncan Idaho, obecnie starszy i bardziej humorystyczny, dzieli zabawny, ale wnikliwy moment:

Duncan
Obowiązkiem nauczyciela jest posiadanie jego
Uczeń kiedyś go przewyższa.
(Uśmiechnięcie się)
Ale nie myśl, że możesz się zrelaksować. Ten
to tylko jeden poziom, do którego osiągnąłeś.
Są inne, bardziej niebezpieczne,
metody opanowania. Ale nie teraz.
Teraz będziemy prawidłowo
pijany.

Niech żyje cesarz

Scenariusz wprowadza kluczowy zwrot akcji, gdy Jessica jest świadkiem śmierci cesarza sygnalizowanego przez pokłon ogrodnika podczas burzy deszczowej. To wydarzenie uruchamia narrację, prowadząc do pogrzebu cesarza w mistycznym otoczeniu otoczonym szczytami śniegu i mandali. Cesarz pośmiertnie przekazuje Arrakisowi Duke Leto, mając nadzieję zrównoważyć zbliżającą się ciemność wszechświata.

Ta ciemność objawia się w kuzynie Leto, Barona Harkonnena, który proponuje podział produkcji przypraw Arrakisa w celu uniknięcia konfliktu. Odrzucenie księcia skłania barona do oświadczenia: „Ten, kto kontroluje przyprawę, kontroluje wszechświat”, odzwierciedlając słynną linię z filmu Lyncha.

Mark Bennett z Duneinfo zauważył: „Zwykle przypisałem Lynchowi tę wielką linię. Biorąc pod uwagę, że był to scenariusz projektu de Laurentiis, zastanawiam się, czy Lynch przeczytał go i pożyczył tę linię, czy wymyśliłem ją niezależnie?”

Lot nawigatora

Skrypt przedstawia także Navigator Gildii, stworzenie rozprawione w przyprawie wizualizowane jako „wydłużona postać, niejasno humanoidalna z żebrowymi stopami i niezwykle pełne, błonowe ręce, unoszące się w przezroczystym zewnętrznym pojemniku”. To przedstawienie, podobne do Prometeusza Scotta, podkreśla rolę nawigatora w planowaniu kursu Heighlinera.

Ian Fried, współczesny hollywoodzki scenarzysta, wyraził: „Absolutnie uwielbiałem, że udało im się pokazać nawigatora. Mimo że uwielbiam filmy Denis Villeneuve, jestem naprawdę rozczarowany, że nie widzieliśmy jego skorzystania z tego. Trudna okazja”.

Po przybyciu do Arrakisa forteca Atreides wywołuje średniowieczną estetykę legendy Scotta, z kolekcjonerami rosy używających scyty w Gardens Castle Gardens. Liet Kynes przedstawia swoją córkę Chani, podkreślając dewastację ekologiczną spowodowaną zbiorem przypraw. Ich podróż ornitoptera przez pustynię, naznaczona przez Smoky Factory Comneys przypominającą Blade Runner , jest przerywana atakiem na kanapkę.

Dom Servant Shadout Mapes przedstawia Lady Jessikę w Crysknife, pośród scen miejskich śrubokrętów w Arakeen, zainspirowanym bitwą o Algiers . Nowa scena akcji przedstawia Paula i Duncana w walce barowej, pokazując wczesną sprawność Pawła i przedstawiając stoickiego przywódcę Fremen Stilgara.

Decydujące działanie Stilgara na rynku przemytnika przygotowuje scenę dla dramatycznej dekapitacji. Tymczasem Jessica lewita podczas medytacji, a ona i książę planują wymyślić dziecko, symbolizując świętą związek.

Baron Wasteland

Dr Yueh, po otrzymaniu tajemniczego przesłania owadów, dzieli się przejmującym momentem z Paulem, zanim wysłał go, by doświadczył nocnego życia w mieście. Spotkanie Pawła z Fremen Spice Den prowadzi do wizji jego nienarodzonej siostry Alii i surrealistycznej interakcji z niewielkim kanapką.

Zdrada Yueh rozwija się, gdy zatruwa Thufira podczas gry w szachy, dezaktywuje tarczą domową i pozwala Harkonnenowi deathes infiltrując zamek. Paul wraca, by zmierzyć się z łowcą podobnym do nietoperza, który zdejmuje tak, jak wchodzi Jessica.

Scarlata komentuje tę scenę: „Scena poszukiwacza myśliwych jest dla mnie fascynująca. Wprowadzenie biologicznego zwrotu do zwykłego urządzenia mechanicznego odzwierciedlającego Alejandro Jodorowsky'ego z kilku lat wcześniej, w której łowca-poszukiwanie jest latającym stworzeniem z bomby przywiązanymi do pleców.

Duke Leto heroicznie walczy z komandorami śmierci, zanim został zatruty przez Yueh. Duncan próbuje ratować, ale jest śmiertelnie ranny, pozwalając Paulowi i Jessice uciec w „Thoptera wśród przemocy graficznej”.

Głębokie pustynne kontrowersje

Wstrząsająca ucieczka Paul i Jessiki na głęboką pustynię jest naznaczona intensywną siłą G i lądującą wśród burzy piaskowej. Poruszają się po pustyni w Stillsuits, konfrontując się z masywnym warstwowym okładem.

W szczególności ten projekt pomija kontrowersyjną wątek kazirodztwa między Paulem a Jessiką, który był częścią wcześniejszych wersji. Wurlitzer wyjaśnił: „W jednym szkicu przedstawiłem niektóre erotyczne sceny między Pawłem a jego matką, Jessiką. Czułem, że zawsze jest ukryta, ale bardzo silna, edypalna atrakcja między nimi, i poprowadziłem go jeszcze bardziej. To poszło w samym środku filmu, jako najwyższy bunt nad niektórymi granicami, być może uczynienie Pawła jeszcze bardziej bohatera, ponieważ złamał zakłócenie”.

Para szuka schronienia w jaskini w gigantycznej zwłce robaków, gdzie Paul zmierzy się z Jamisem w brutalnym pojedynku, zdobywając szacunek Fremenów i nazwę Maud'dib. Nowy związek Pawła z Chani, wdową Jamisa, utrwala jego integrację z plemieniem.

Scenariusz kończy się ceremonią wody życiowej, w której Jessica pije transformowaną wodę, stając się nową wielebną matką. Frema walczyła za Paulem, przygotowując scenę dla jego przyszłych wyzwań, w tym implikowanej jazdy na piasku.

Wnioski

Seria Dune Herberta bada niebezpieczeństwa charyzmatycznych przywódców, który jest kluczowym dla adaptacji Villeneuve, ale mniej w wersji Lyncha. Scenariusz Wurlitzera przedstawia Pawła jako pewnego siebie młodego człowieka, który przyjął swoje przeznaczenie jako uniwersalnego dyktatora, kontrastując z niechętnym bohaterem powieści.

Ten skrypt, oparty na świcie współczesnego kina science fiction, ambitnie poradził sobie z dewastacją ekologiczną i wyzyskiem społecznym, tematy, które dziś rezonują. Dojrzały ton scenariusza i wizualne opowiadanie poprawiają niektóre problemy narracyjne obecne w filmie Lyncha, takie jak brak kluczowych interakcji postaci.

Falliczny projekt handwy HR Gigera i szkieletowe meble Harkonnen, obecnie mieszczące się w Muzeum Giger, należą do trwałego spuścizny scenariusza. Vittorio Storaro, początkowo, aby nakręcić tę wersję, później pracował nad miniseriodą wydmu Franka Herberta w 2000 roku. Scott i de Laurentiis ostatecznie współpracowali nad Hannibal , który zarobił 350 milionów dolarów na całym świecie.

Scenariusz Wurlitzera, pochwalony przez Scotta jako „przyzwoitą destylację Franka Herberta”, wyjątkowo równoważy tematy ekologiczne, polityczne i duchowe powieści. Ian Fried podsumowuje: „Ekologiczny aspekt wydmy jest omawiany w tym skrypcie w sposób, w jaki nigdy nie został omówiony żadnym innym materiałem. Jest to jedna z mocnych stron tej adaptacji : wydaje się, że jest to ważne dla opowiadania historii. Nie uderza cię w głowę. Skrypt dla większej różnorodności postaci. ”

Gdy Dune zbliża się do 60. rocznicy, tematy rozkładu środowiska, niebezpieczeństwa faszyzmu i potrzeba przebudzenia społecznego pozostają tak istotne jak zawsze, zapraszając przyszłych twórców filmowych do zbadania tych bogatych narracji.