Atomfall Massacre: de dodelijke rampage van één man

Ga met me mee op een spannende reis door het Engelse platteland, of liever, 90 minuten ondergedompeld in de wereld van Atomfall, de nieuwste overlevingswedstrijd van de makers van Sniper Elite, Rebellion. Onlangs bevond ik me in een pub in Noord-Londen, niet alleen voor een pint, maar voor wat hands-on tijd met het spel, en ik bleef zowel geïntrigeerd als enigszins verbijsterd door het open missieontwerp van Atomfall en de beklijvende sfeer. Mijn ervaring nam een ​​gewelddadige wending toen ik, misschien onverstandig, besloot om mijn cricketbat naar iedereen in zicht te slingeren, inclusief een onschuldige oude dame. Laat me je doorlopen waarom dit is gebeurd.

In Atomfall is elke NPC een eerlijk spel voor je aanvallen, of ze nu een minderjarige grunt of een cruciale quest-gever zijn. Toen ik aan mijn demo begon, wilde ik deze functie testen. Mijn aanpak was verre van subtiel; Binnen enkele minuten na het verkennen van de digitale versie van Cumbria heeft ik een Tripwire -alarm geactiveerd, waardoor ik drie bewakers had gedwongen om niets anders dan een cricketwatte te verzenden. Dit wapen, doordrenkt met bloed, werd mijn naaste metgezel in deze chaotische verkenning.

Later verwierf ik een boog en pijl en bevredigde mijn voorliefde voor boogschieten in videogames. Hiermee was ik uitgerust voor zowel lange als korte-afstandsgevechten, waardoor mijn cricketwatte een broodnodige pauze kon. Het landschap onthulde een torenhoge rieten man, een duidelijke verwijzing naar folk horrorthema's die ten grondslag liggen aan de griezelige sfeer van de wereld van Atomfall, gesegmenteerd in verschillende "open zones". Deze verontrustende omgeving versterkt het overkoepelende mysterie: welke catastrofe verovert deze nu bestraalde hoek van Engeland?

Mijn overpeinzingen werden onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze dienden als perfecte doelen voor mijn nieuwe boog. Terwijl ik ze een voor een neerhaalde, kon ik het niet helpen, maar voelde me als Robin Hood. Mijn omgeving herinnerde me er echter snel aan dat ik nog steeds in een Londense pub zat en het was pas 10 uur.

De boog was leuk om te gebruiken, maar wat echt mijn interesse heeft vastgelegd, was het innovatieve Stamina -systeem van Atomfall. In plaats van een traditionele uitputtingstang, gebruikt het spel een hartslagmeter die escaleert met fysieke inspanning. Sprinting verhoogt bijvoorbeeld je hartslag, waardoor het een uitdaging is om nauwkeurig te richten wanneer je plotseling moet vechten. Ik ontdekte later een Bow Mastery Skill Manual, die een voordeel biedt om de effecten van een hoge hartslag op het tekenen van de Bowstring te verminderen. Hoewel de Skill Tree misschien niet het meest complex is, zorgt het voor aanpassing van de vaardigheden van uw personage, waarmee voorkeuren als stealth of gunplay worden aangepast.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen

Omdat mijn enige opmerkelijke prestatie een spoor van dode druïden is, vraag je je misschien af ​​over mijn overkoepelende doel. Eerlijk gezegd, ik ook. Mijn doelloze dwalend door Casterfall Woods had niets belangrijks ontdekt, dus volgde ik een zoektocht naar een kruidkundige genaamd Moeder Jago, in de buurt van een oude mijn. De reis werd onderbroken door subtiele hints van een groter verhaal, zoals een glinsterende, olieachtige anomalie over een energiecentrale, het veronderstelde epicentrum van de post-apocalyptische staat van Groot-Brittannië en een griezelig telefoontje dat me waarschuwde om het bos te vermijden.

Het pad was bezaaid met intrigerende elementen voor het vertellen van omgevingsverhalen, zoals een botenhuis opgetuigd met een griezelig alarm en een geschilderde waarschuwing om 'verdwalen'. De atmosfeer van Atomfall verschuift van serene bossen naar terreurzones, waarbij vergelijkingen niet alleen naar de fallout zijn, maar ook toepasselijker naar de Stalker -serie, zowel in toon- als game -ontwerp. De game moedigt grondige verkenning en gesprekken aan, die doen denken aan klassieke point-and-click-avonturen, zoals ik ontdekte toen ik moeder Jago ontmoette. Ondanks haar raadselachtige kleding, die doet denken aan Angela Lansbury die in donkere magie dobbelde, bood ze weinig duidelijkheid over het mysterie. Nadat ze alle dialoogopties had uitgeput, liet ze doorschemeren naar waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, momenteel gegijzeld door de Druids in hun kasteel.

Met het vrije vorm van Atomfall kon ik het druïde kasteel vanuit elke hoek naderen. Ik koos voor een zijaanval en kwam een ​​patrouille tegen bij een verlaten benzinestation. De daaropvolgende "Slag om het voorplein" werd aangewakkerd door een goed geplaatste granaat, hoewel het gebrek aan ontwijkende tactieken van de AI merkbaar was. De viscerale tevredenheid van het gevecht maakte het echter goed, terwijl ik door een hagel pijlen navigeerde om de vijand frontaal te bereiken en te confronteren. Hoewel het gevecht misschien niet het sterkste pak van het spel is, dient het als een boeiende afleiding van de belangrijkste focus: het ontrafelen van de geheimen van de wereld.

In het kasteel navigeerde ik over de buitenmuren en stuitte op een gesloten hut, met een noot die de sleutel suggereerde ver naar het zuidoosten lag. Atomfall schuwt objectieve markers, in plaats daarvan om spelers op te dringen om hun kaarten te bestuderen en hun eigen markers in te stellen. Negerend de hut, waagde ik me in de centrale keep, op zoek naar het ongrijpbare boek. Ondanks grondige verkenning vond ik alleen het knutselen van materialen en geen teken van het boek, waarbij ik het uitdagende en soms frustrerende missieontwerp van Atomfall benadrukte.

Na een aanwijzing in het zuidoosten kwam ik een gifplantmonster tegen dat bijna onoverwinnelijk voor mijn geweer bleek. Met behulp van mijn Skyrim-Honed Bunny-hopping-vaardigheden, omzeilde ik het wezen om de sleutels van een eerder slachtoffer op te halen. Terug bij de hut vond ik voordelen en munitie maar geen herbalismeboek.

Ik waagde dieper in de onderbuik van het kasteel en elimineerde de Hogepriesteres en haar volgers, waarbij ik een SMG, gifbomrecept en een atoombatterij ontdekte die wijst op een nieuwe questline. Toch bleef het boek ongrijpbaar.

Nadat mijn demo was afgelopen, hoorde ik dat het boek eigenlijk op een tafel in het kasteel stond, een die ik had gemist. Overtuigd dat het boek een list was, keerde ik terug om moeder Jago te confronteren, alleen om haar frustratie te vermoorden. In haar bezittingen vond ik een recept om het gifmoerasmonster te bestrijden, de informatie die ze beloofde in ruil voor het boek.

De ontwikkelaars van Atomfall suggereren een speeltijd van 25 uur voor de meeste spelers, met het potentieel voor gevarieerde ervaringen. Mijn collega -demo -deelnemer had een heel ander avontuur, die moordenaar robots en mutanten tegenkwam. Hoewel sommigen de doelstellingen te obscuur vinden, beloont Atomfall degenen die diep in zijn mysterieuze wereld duiken, zijde en hoofdmissies combineren om unieke verhalen te creëren.

Ondanks mijn gewelddadige spree en het ongelukkige einde voor moeder Jago, wil ik graag zien hoe mijn verhaal zich ontvouwt. Voor nu zal ik mijn innerlijke Brit omarmen, mijn cricketbat nemen en naar de kroeg gaan, wachtend op het stof om zich te vestigen op dit bestraalde avontuur.