"Blades of Fire: Exclusive First Look"

Toen ik ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik dat iets dat doet denken aan het Castlevania van de studio: Lords of Shadow Games, maar met moderne wendingen geïnspireerd door God of War . Een uur in het spel voelde het echter meer als een zielslike, zij het waar wapenstatistieken voorrang hebben op karakterkenmerken. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur werd het duidelijk dat Blades of Fire vakkundig zowel bekende als nieuwe elementen combineren, waardoor een unieke en boeiende ervaring ontstaat binnen het actie-avontuur genre.

Op het eerste gezicht lijkt Blades of Fire misschien een kloon van Sony Santa Monica's God of War , met zijn donkere fantasie-setting, zware gevechten en camera van de derde persoon die de actie nauwlettend volgt. Toch is het meer dan dat. Tijdens de demo, die de openingstijden van het spel omvatte, navigeerde ik een kronkelende kaart vol met schatkisten, geholpen door een jonge metgezel die assisteerde met het oplossen van puzzel. Samen zochten we een vrouw van de wildernis die in een huis woonde bovenop een gigantisch wezen. De game leent ook zwaar van het repertoire van FromSoftware, zoals aamvilvormige controlepunten die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden aanvullen.

De wereld van Blades of Fire roept het gevoel van de fantasie uit de jaren 1980 op, waar personages als Conan the Barbarian gemakkelijk kunnen passen in zijn gespierde krijgers, en vijanden die lijken op orang -oetans op bamboe Pogo -sticks zouden niet misplaatst zijn in het labyrint van Jim Henson. Het verhaal draagt ​​bij aan deze retro -charme, die draait om een ​​boze koningin die staal in steen heeft veranderd, en het is aan jou, en speelt als Aran de Lira - een smid -halfgod - om haar te verslaan en de wereldmetaal te herstellen. Het verhaal, de personages en het schrijven houden echter misschien niet zo dwingend, en voelde zich enigszins typerend voor veel over het hoofd geziene Xbox 360 ERA -games.

De game schijnt in zijn mechanica, met name het gevechtssysteem, dat afhankelijk is van directionele aanvallen met behulp van elke gezichtsknop op de controller. Op een PlayStation -controller richt de Triangle -knop bijvoorbeeld op de kop, kruist de romp, terwijl vierkant en cirkel naar links en rechts veegt. Het lezen van de houding van een vijand is de sleutel tot het doorbreken van hun verdediging; Een soldaat die hun gezicht beschermt, kan worden verslagen door laag te richten. De viscerale impact van gevechten wordt geaccentueerd door de squelchy -geluiden en visuals van bloed dat uit wonden barst.

De eerste grote baas van de demo, een kwijlende trol, toonde de diepte van het systeem. Het had een tweede gezondheidsbalk die alleen kon worden beschadigd na het uiteenvallen ervan, waarbij de ledemaat werd verwijderd bepaald door de invalshoek. Je zou zelfs de trol kunnen onthoofden, waardoor het blind en zwaaiend blijft totdat het zijn ogen kreeg. Dergelijke mechanica voegen lagen toe aan het gevecht en eisen een zorgvuldige strategie.

Wapens in Blades of Fire vereisen aanzienlijke aandacht, een verfrissende afwijking van de meeste spellen. Ze saai met gebruik, waardoor de schade incrementeel wordt verminderd, waardoor het gebruik van slijpende stenen nodig is of van houdingen om de effectiviteit te handhaven. Duurzaamheid is ook een factor; Wanneer een wapen verbrijzelt, kan het worden gerepareerd op een aambeeldcontrolepunt of worden gesmolten voor het maken van nieuwe.

Bladen van vuurschermen

9 afbeeldingen Het wapenschermsysteem van MercurySteam is uitzonderlijk gedetailleerd. Het begint met het selecteren van een basiswapensjabloon, die Aran schetst op een schoolbord. Je kunt vervolgens aspecten zoals de lengte van de paal van een speer of de vorm van zijn kop aanpassen, wat de statistieken en de uithoudingsvereisten van het wapen beïnvloedt. Dit proces geeft een tastbaar gevoel van knutselen.

Crafting is nog maar het begin. Je moet dan fysiek het wapen op een aambeeld door een betrokken minigame smeden die vereist dat je de lengte, kracht en hoek van elke hameraanslag regelt om bij een ideale curve te passen. Het overwerken van het staal verzwakt het wapen, dus precisie is de sleutel. Uw prestatie verdient een sterrenclassificatie, die bepaalt hoe vaak het wapen kan worden gerepareerd voordat het permanent breekt.

Hoewel het smeedconcept innovatief is, voelde de minigame zelf frustrerend onduidelijk, zonder duidelijk verband tussen slaggebieden en de uiteindelijke vorm van het metaal. Hopelijk omvat de uiteindelijke release verbeteringen of een betere tutorial om deze functie te verbeteren.

Het Forge-systeem reikt verder dan een korte demo, met als doel een diepe gehechtheid aan je wapens te creëren tijdens een reis van 60-70 uur. Terwijl je nieuwe metalen verkent en ontdekt, kun je je wapens weerspiegelen om nieuwe uitdagingen aan te gaan. De doodsmonteur versterkt deze binding; Bij de nederlaag laat je je wapen vallen en moet je het terugvorderen, een laag strategie en emotionele investeringen toevoegen.

Wat is het beste moderne melee -actiespel? --------------------------------------------------

Monster Hunter Wilds Star Wars Jedi: Survivor God of War Ragnarok Black Myth: Wukong Devil May Cry 5 Sekiro: Shadows Die Twice Senua's Saga: Hellblade 2 andere (laat het ons weten in de opmerkingen!)

ANTWOORDSEE RESULTATEN*BLADES VAN Vuur*Haalt inspiratie uit*Dark Souls*, maar de verbinding met uw bewerkte wapens voegt een diepere laag van betekenis toe. Versloeg wapens blijven in de wereld, en daagden je uit om ze te herstellen en te herschikken, waardoor je je band met wapens van uren eerder opnieuw aan het licht brengt.

De invloed van Mercurysteam van Dark Souls en zijn spirituele voorganger, Blade of Darkness , is duidelijk. Toch staat Blades of Fire op zichzelf en herinterpreteert het herinterpreteren van gevestigde systemen in een unieke mix. Het is niet alleen een zielige of een god van de oorlog -achtig; Het is een duidelijk canvas van ideeën.

Mijn ervaring met Blades of Fire liet me met gemengde gevoelens achter. Ik ben onzeker over het vermogen van de game om een ​​60-uurs avontuur te behouden met zijn generieke donkere fantasie-setting, en de herhaling van het geconfronteerd worden met dezelfde miniboss meerdere keren bezorgde zorgen over variëteit. De diepe verbinding tussen je gesmede messen en de vijanden die je tegenkomt is echter intrigerend. In een tijdperk waarin complexe games zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream succes hebben gevonden, heeft Blades of Fire het potentieel om iets fris en fascinerends te bieden voor de gaming -scene.